درد و دل با منتظران مولا

        قطعه ای گمشده از پر پرواز کم است 
                                    یازده بار شمردیم و یکی باز کم است
        این همه آب که جاری است نه اقیانوس است
                                     عرق شرم زمین است ، که سرباز کم است

نمی دونم تا حالا چقدر به یاد امام زمان بودیم ! نمی دونم ما بیشتر به یاد امام زمان بودیم و برای فرجشون دعا کردیم یا ایشون به فکر و یاد ما بودند و برای ما به خاطر گناهانمون از خدا طلب آمرزش کردند ما که ادعای انتظار داریم بیشتر منتظر آقا بودیم .یا ایشون بیشتر بودند تا لحظه ای به یاد ایشون باشیم و برای فرجشان  دعا  کنیم .
نمی دونم ما بیشتر برای فرج آقا گریه کردیم یا آقامون به خاطر گناهانمون برای ما ! نمی دونم ما با اونهایی که امام حسین (ع) رو در صحرای کربلا تنها گذاشتند فرق داریم . مگر نه اینکه اون ها همه امامشون رو تنها گذاشتند مگر آنها گناهی بجز این داشتند ! نمی دونم آقا مثل پدرشون علی (ع) سرشون رو توی کدام چاه فرو می برند و گریه   می کنند که صداشون به ما نمی رسد شاید می رسد و ما اهمیتی نمیدیم شاید ناله همون مادری که در داغ فرزندش ناله می کند همون ناله امام مون باشد ولی ما که چشم دلمون کور شده نمی شنویم و حتی نمی بینیم ! شاید ما که شبهای جمعه منتظر ظهور آقامون هستیم آقامون بیشتر منتظر ما باشند تا یاری شون کنیم و هزاران شاید مثل این ...
ای کاش ...
ای کاش می فهمیدیم که همان کسانی هستیم که باید زمینه ظهور آقا را فراهم کنیم  ای کاش می فهمیدیم هیچ یک از اشک هایی که در محرم ریختیم قبول نیست اگر امامون به خاطر ما و گناهان مون اشک بریزند . ای کاش هر روز دقیقه ای برای امامون صرف می کردیم و حداقل برای اصلاح خودمون و فرجشون دعا کنیم .

                                          اللهم عجل لولیک الفرج

                      برای دیدن به اندازه واقعی کلیک کنید